| خرد را اتفاق آنست با توفیق یزدانی | که فرمان می‌دهند او را برین هر هفت کشورها | |
| مه و خورشید، سالاران گردون، اندرین بیعت | نشستستند یکجا و نبشتستند محضرها | |
| چه دانی از بلاغتها، چه خوانی از سخاوتها | که یزدانش بداده‌ست آن و صد چندان و دیگرها | |
| فریش آن منظر میمون و آن فرخنده ترمخبر | که منظرها ازو خوارند و در عارند مخبرها | |
| الا یا سایه‌ی یزدان و قطب دین پیغمبر | به جود اندر چو بارانها، به خشم اندر چوتندرها | |
| بهار نصرت و مجدی و اخلاقت ریاحینها | بهشت حکمت و جودی و انگشتانت کوثرها | |
| ستمکاران و جباران بپوشیدند از سهمت | همه سرها به چادرها، همه رخها به معجرها | |
| بود آهنگ نعمتها، همه ساله به سوی تو | بود آهنگ کشتیها، همه ساله به معبرها | |
| کف راد تو بازست و فرازست اینهمه کفها | دربارت گشاده‌ست و ببسته‌ست اینهمه درها | |
| مکارمها به حلم تو گرفته‌ست استقامتها | که باشد استقامتهای کشتیها به لنگرها | |
| همی تا بر زند آواز بلبلها به بستانها | همی تا بر زند قالوس خنیاگر به مزمرها | |
| به پیروزی و بهروزی، همی‌زی با دل‌افروزی | به دولتهای ملک انگیز و بخت آویز اخترها |