| خوشا عشق خوش آغاز خوش انجام | همه ناکامی اما اصل هر کام | |
| خوشا عشق و خوشا عهد خوش عشق | خوشا آغاز سوز آتش عشق | |
| اگر چه آتش است و آتش افروز | مبادا کم که خوش سوزیست این سوز | |
| چه خوش عهدیست عهد عشقبازی | خصوصا اول این جان گدازی | |
| هر آن شادی که بود اندر زمانه | نهادند از کرانه در میانه | |
| چو یکجا جمع شد آن شادی عام | شدش آغاز عشق و عاشقی نام | |
| بتان کاردان خوبان پرکار | در آغاز وفا یارند وخوش یار | |
| ولیکن از دمی فریاد فریاد | که عشق تازه گردد دیر بنیاد | |
| چو دید از دور شیرین عاشق نو | سبک در تاخت گلگون سبکرو | |
| به آنجانب که می‌شد در تک و تاز | به جای گردش از ره خاستی ناز | |
| به راه آن غبار توتیاسای | همه تن چشم مرد حیرت افزای | |
| عنان را سست کرده لعبت مست | که آن مسکن بر آن آسان زند دست | |
| به خنده مصلحت دیدی فریبش | که چون غارت کند صبر و شکیبش | |
| اداها در بیان دلربایی | نگه‌ها گرم حرف آشنایی | |
| به هر گامی که گلگون برگرفتی | اسیر نو نیازی درگرفتی | |
| به استقبال هر جولان نازی | دوانیدی برون خیل نیازی | |
| کشش بود از دو جانب سخت بازو | به میزان محبت هم ترازو | |
| ز سویی حسن در زور آزمایی | ز سویی عشق در زنجیر خایی | |
| از آن جانب اشارتها که پیش آی | وز این سو خاکساری ها که کو پای | |
| از آنسو تیغ ناز اندر کف بیم | وز اینجانب سر اندر دست تسلیم |