| فسون سازی که این افسون نماید | بدینسان بر سر افسانه آید | |
| کزین معنی خبر چون یافت منظور | که ناظر شد ز بزم خرمی دور | |
| دمی از فکر این خالی نمی‌بود | دلش را میل خوشحالی نمی‌بود | |
| به شبها سوختی چون شمع تا روز | نبودی یک نفس بی‌آه جانسوز | |
| همیشه پا به دامان الم داشت | ز مهجوری سری بر جیب غم داشت | |
| برین می‌داشت خود را تا زید شاد | ولی هم در زمان می‌رفتش از یاد | |
| ترا از یار اگر باریست بر دل | نپنداری کز آن یار است غافل | |
| به استادی نهان می‌دارد آن بار | وگرنه هست از بارت خبردار | |
| محبت هرگز از یکسر نباشد | نباشد این کشش تا زو نباشد | |
| نباشد تا کششها از زر ناب | دود کی از پیش بیتاب سیماب | |
| غم بسیار روزی داشت بر دل | به خاصی چند بیرون شد ز منزل | |
| برای دفع غم شد جانب دشت | به خاصان هر طرف راندی پی گشت | |
| که گردی ناگهان برخاست از دور | به پیش گرد مرکب راند منظور | |
| برون از گرد آمد کاروانی | فتاده شور از ایشان در جهانی | |
| حدا گو را حدا از حد گذشته | شتر کف کرده و رقاص گشته | |
| شترهای دو کوهان سبک پا | ز کوهان بر فلک جا داده جوزا | |
| درای استران را ناله‌ی کوس | شترها را دهان زنگ پابوس | |
| ز بانگ اسب در خر پشته خاک | صدای گاو دم رفتی بر افلاک | |
| اساس خسروی دیدند تجار | ز خود کردند اسبان را سبکبار | |
| دعا کردند بر شهزاده منظور | که از روی تو بادا چشم بد دور |