| به گل مگذار تخم آرزویم | دهش سرسبزی از آب وضویم | |
| منم چون نامه خود روسیاهی | سیه رو مانده‌ی بی روی و راهی | |
| نگاهی کن که رو آرم به سویت | رهی بنما که جا گیرم به کویت | |
| الاهی جانب من کن نگاهی | مرا بنما به سوی خویش راهی | |
| چو وحشی جز گنه کاری ندارم | تو میدانی که من خود در چه کارم | |
| اگر بر کرده من می‌کنی کار | عذابی بدتر از دوزخ پدید آر | |
| که جرم من چوجرم دیگران نیست | گناهم چون گناه این و آن نیست | |
| به چشم مرحمت سویم نظر کن | شفیع جرم من خیرالبشر کن |