| گنج زجا رفت وبه جا خفت مار | لیک نه ماری که بود مهره دار | |
| بگذر از این طایفه ماروش | بر صفت مار به آزار خوش | |
| خیز و منه پا به سر راهشان | بشنو و مگذر ز گذرگاهشان | |
| پای نهی در ره افعی به خاک | لیک کنندت دم فرصت هلاک | |
| تا نشوی همچو زمین پایمال | دور نشین از همه گردون مثال | |
| روی به مردم منما چون پری | تا طلبندت به سد افسونگری | |
| رخ منما وز همه در پرده باش | بر صفت روز گذر کرده باش | |
| تا چو کند یاد تو در دل گذار | روی دهد گریه بی‌اختیار | |
| بگذر از این طایفه پرده در | پرده‌نشین باش چو نور بصر | |
| رسم وفا نیست در اهل جهان | همچو وفا پای بکش از میان | |
| باش به عزلتگه خود پا به گل | تا نروی از در کس منفعل |