| طرح نوی در سخن انداختم | طرح سخن نوع دگر ساختم | |
| بر سر این کوی جز این خانه نیست | رهگذر مردم دیوانه نیست | |
| ساخته‌ام من به تمنای خویش | خانه‌ای اندر خور کالای خویش | |
| هیچ کسم نیست به همسایگی | تا زندم طعنه ز بی‌مایگی | |
| بانی مخزن که نهاد آن اساس | مایه او بود برون از قیاس | |
| خانه پر از گنج خداداد داشت | عالمی از گنج خود آباد داشت | |
| از مدد طبع گهر سنج خویش | مخزنی آراست پی گنج خویش | |
| بود در او گنج فراوان به کار | مخزن سد گنج چه، سد سد هزار | |
| گوهر اسرار الاهی در او | آنقدر اسرار که خواهی در او | |
| هر که به همسایگی او شتافت | غیرت شاهی جگرش را شکافت | |
| شرط ادب نیست که پهلوی شاه | غیر شهان را بود آرامگاه | |
| من که در گنج طلب می‌زنم | گام در این ره به ادب می‌زنم | |
| هم ادبم راه به جایی دهد | در طلبم قوت پایی دهد | |
| جهد کنم تا به مقامی رسم | گام نهم پیش و به کامی رسم | |
| کام من اینست که فیاض جود | انجمن آرای بساط وجود | |
| مرحمت خویش کند یار من | کم نکند مرحمت از کار من | |
| آن که به ما قوت گفتار داد | گنج گهر داد و چه بسیار داد | |
| کرد به ما لطف ز لطف عمیم | نادره گنجی و چه گنج عظیم | |
| آن که از این گنج نشد بهره‌مند | قیمت این گنج چه داند که چند | |
| دخل جهان گشته مهیا از این | بلکه دو عالم شده پیدا از این |