| این هجو که برق سینه سوزی‌ست | داغ جگر سیاه روزی‌ست | |
| سخت است برای کون یاری | زان تازه شود جنون پاری | |
| یاری چه کس است ناتمامی | زین هرزه درای بد کلامی | |
| هر جا به سخنوری نشیند | کناس دود که فضله چیند | |
| مزدور قراچه‌ی قرشمال | حمامی پخ سگلمش ابدال | |
| کز دسته مهتر ایشک اغلی | دستور بزرگ کوچک اغلی | |
| جوکی سر و روی ارمنی‌وش | حمال مجوسیان گه کش | |
| داماد کشیش دیرمینا | ناقوس نواز کنج ترسا | |
| ملا گه سنده ریش شاعر | یاری‌ست علیه تر و الغر | |
| مویی که به فرق اوعیان است | هر یک رقم هزارگان است | |
| پیشانی تیره رنگ یاری | کز سجده‌ی ایزد است عاری | |
| نیمی‌ست ز خشت آبخانه | مانده‌ست به روز گه نشانه | |
| بی‌وجه به خلق خشم و کینش | بر گه زده سد گره جبینش | |
| او را گرهی که بر جبین است | چون برگه‌ی گاو نقش چین است | |
| تا آن گرهش ز گه گشاید | ابروش گره گشا نماید | |
| هست آن گه گربه، نیست ابرو | افتاده بر او گره ز هر سو | |
| یا پاره‌ای از زغال تاغ است | یا بر سر گه پر کلاغ است | |
| یا صورت نون نکبت است آن | یا طاق سرای محنت است آن | |
| آن حلقه‌ی چشم چرک بسته | کونی‌ست ولی ز گه نشسته | |
| آن نیست سواد، چیست یارب | انگورک کون کیست یا رب |