| نعمتش چون نعیم جنت عام | آتشش نابدیده پخته طعام | |
| آتش و دودش از درون رانده | همچو نامحرمان برون مانده | |
| این بهشت است در سرای وجود | نبود در بهشت آتش و دود | |
| آب فواره‌اش به حوض بلور | کز صفا دم زند ز لمعه‌ی نور | |
| شمع کافورییست پنداری | در یکی تشت سیم بگذاری | |
| طرفه شمعی که تا به صبح نشور | بزم امید از او بود پر نور | |
| یا رب ای بزم باد فرخنده | شمع دولت در او فروزنده | |
| اندرو تا ابد به وفق مراد | بانی این بنا به دولت باد | |
| آنکه اقبال خادم در اوست | بخت و دولت غلام و چاکر اوست | |
| آسمان طاق درگه جاهش | کهکشان آستان درگاهش | |
| بزم پیرای عیش خانه‌ی جود | مجلس آرای بزمگاه وجود | |
| میر میران غیاث دین و دول | آفتاب سپهر و ملک و ملل | |
| تا ابد مدت بقایش باد | وین سرای سرور جایش باد | |
| چون نشیند به صدر جاه وجلال | باد وحشی مقیم صف نعال |