| کرم خاکی به خاک این بروبوم | اژدها سیرت و نهنگ رسوم | |
| بسته در بحر و بر نهنگان راه | دشت بر اژدها نموده سیاه | |
| رأی و تدبیرت از خلل خالی | همچو ذات تو رأی تو عالی | |
| عدل تو چون شود صلاح اندیش | گرگ دست آورد به گردن میش | |
| شد ز کوس تو گوش چون سیماب | بانگ تو مضطرش جهاند از خواب | |
| نعل رخشت چو سنگ‌سا گردد | کوه الماس توتیا گردد | |
| شرر از نعلش ار فراز آید | کوه یاقوت در گداز آید | |
| ملک از انصاف تو چنان آباد | که در او جغد کس ندارد یاد | |
| جغد در خانه هما چه کند | ظلم در کشور شما چه مند | |
| ظلم ترک دیار تو داده | به دیار مخالف افتاده | |
| وای بر خصم بخت بر گشته | که تو شمشیر و او سپر گشته | |
| کار زخم است تیغ بران را | گو سپر چاک زن گریبان را | |
| از بزرگان کسی به سان تو نیست | خاندانی چو خاندان تو نیست | |
| هر یک از خاندان تو جانی | یا جهانگیر یا جهانبانی | |
| اول آن نیر بلنداقبال | آفتاب سپهر جاه و جلال | |
| ملک آرای سلطنت پیرای | بی‌عدیل زمان به عدل و به رای | |
| مطلع آفتاب دین و دول | مقطع‌حل و عقد ملک و ملل | |
| کار فرمای چرخ کار افزای | نسق آرای ملک بار خدای | |
| از بن و بیخ ظلم برکنده | تخم عدلش ز جا پراکنده | |
| صعوه شاهین کش از حمایت تو | باز گنجشک در ولایت تو |