دریغ از جان قلی

دریغ از جان قلی کز جور گردون کناری پر ز خون رفت از میانه
زمانه دشنه‌ی جورش چنان زد که نوک دشنه در دل کرد خانه
طلب کردم چو تاریخش خرد گفت : شهید دشنه‌ی جور زمانه