از آن مجال که از اقتضای طالع سعد | به بخت نسبت پیوندت اتفاق افتاد | |
درون حجله اقبال در دمی سد بار | عروس بخت کند خویش را مبارکباد | |
ایا خجسته اثر داور همایون فر | که میرسد ز تو فر همای را امداد | |
به قدر خانه جغدی در او خرابه نماند | همای مرحمتت هر کجا که بال گشاد | |
خرابه دل وحشی که گشت خانه بوم | امید هست که از فر تو شود آباد | |
همیشه تا نبود ناخوشی مثال خوشی | مدام چون دل ناشاد نیست خاطر شاد | |
کسی که خوش نبود خاطرش به شادی تو | نصیبش از خوشی و شادی زمانه مباد |