| باد زیبنده تا به صبح نشور | باد پاینده تا دم محشر | |
| میرمیران که تا جهان باشد | باشد او در جهان جهان داور | |
| صحت عمر و دولتش جاوید | اخترش یار ودولتش یاور | |
| ایکه خواهی عطای بیخواهش | بر در کبریای او بگذر | |
| تا ببینی بلند درگاهی | شمسه‌اش طاق چرخ را زیور | |
| زو روان آرزوی خاطرها | کاروان کاروان به هر کشور | |
| گنج احسان در او و دربان نه | خانه‌ی گنج و گنج بی اژدر | |
| بسکه از مهر بر برات سخاش | سوده گردد نگین انگشتر | |
| گر بدخشان تمام لعل شود | ناید از عهده‌ی دو هفته بدر | |
| بحری از دانش است مالامال | نه کنارش پدید و نه معبر | |
| جمله حالات گیتی‌اش در ذکر | همه تاریخ عالمش از بر | |
| سرو را نطفه‌ی عدوی ترا | نقش می‌بست دست صورتگر | |
| چشم تا می‌نگاشت نشتر بود | به گلو چون رسید شد خنجر | |
| طرفه مرغی‌ست خصم یاوه درا | بیضه آرد به دعوی گوهر | |
| چه توان کرد می‌رسد او را | آمده دعوی خودش باور | |
| اینقدر خود چرا نمی‌داند | که شما دیگرید و او دیگر | |
| کیست او قطره‌ایست بی مقدار | بلکه از قطره پاره‌ای کمتر | |
| قطره‌ای را چه کار با عمان | عرضی را چه بحث با جوهر | |
| گوهر این بلند پروازی | زانکه او نیست مرغ این منظر | |
| ماکیان تا به بام مزبله بیش | نپرد گر چه بال دارد و پر |