| لله الحمد کز حضیض خطر | شد به اوج آفتاب دین پرور | |
| چشم خفاش کور گو می‌باش | کز فلک مهر بگذراند افسر | |
| شکرلله که حفظ یزدانی | پیش تیر قضا گرفت سپر | |
| جست بیرون ز پشت دشمن شاه | ناوک پر کشی که داشت قدر | |
| ابر خیرات شاه بست تتق | گشت باران او زر و گوهر | |
| دور شو گو بلا ز سر تا پا | دهر گو باش فتنه پا تا سر | |
| نحل عمر و بنای دانش را | زان چه آسیب یا از آن چه ضرر | |
| چرخ ویران نگردد از توفان | نشود کنده طوبی از صر صر | |
| نه که سد شکر سد هزاران شکر | که سر آمد زمان فتنه و شر | |
| صبح شادی رسید خنده زنان | کار خود کرد گریه‌های سحر | |
| کوس شادی زدند بر سر چرخ | رقص کردند انجم و مه و خور | |
| گریه‌ها رفت و خنده ها آمد | ای خوشا گریه‌های خنده‌اثر | |
| خوش بخند ای زمانه خواهی داشت | خنده بهر کدام روز دگر | |
| عیش کن عیش کن که ممکن نیست | که بود روزگار ازین خوشتر | |
| عیش و عشرت درآمد از در وبام | بنگر بر بساط خود بنگر | |
| صحت شاه و خلعت شاهی | آن در آمد ز بام و این از در | |
| صحتی و چه صحت کامل | خلعتی و چه خلعتی در خور | |
| صحتی دامن از مرض چیده | خلعت عمر جاودان در بر | |
| خلعتی پای رفعتش بر چرخ | افسر عز سرمدی بر سر | |
| آنچنان خلعت اینچنین صحت | بر تن و جان شاه دین پرور |