| ای بخت خفته خیز و نشین خوش به اعتبار | زیرا که با تو بر سر لطف آمده‌ست یار | |
| ای جان تو خوش بخند که حسرت سر آمده‌ست | آن گریه و دعای سحر کرده است کار | |
| ای دل تورا نوید که پیدا شدش کلید | آن در که بسته بود به روی تو استوار | |
| کشتی ما که موج غمش داشت در میان | برخاست باد شرطه و افتاد بر کنار | |
| منت خدای را که بدل شد همه به شکر | آن شکوه‌ها که داشتم از وضع روزگار | |
| گو مدعی خناق کن از قرب من که هست | رشگ دراز دست و حریف گلو فشار | |
| وقت شکفتگی و گل افشانی من است | خارم همه گل است و خزانم همه بهار | |
| من بلبل ترانه زن باغ دولتم | یعنی که آمده‌ست گل دولتم ببار | |
| هست این همه ذخیره‌ی دولت که مینهم | از فیض یک توجه سلطان نامدار | |
| ماه بلند کوکبه کوکب احتشام | شاه سپهر مسند خورشید اقتدار | |
| یعنی غیاث دین محمد که یافته | نظم دو کون بر لقب نام او قرار | |
| اندر رکاب حشمت و میدان شوکتش | جمشید یک پیاده و خورشید یک سوار | |
| هفت آسمان و چرخ نهم مشتبه شوند | یابند اگر به درگه او فرصت شمار | |
| ای رفعت از علاقه قدر تو مرتفع | وی فخر را به نسبت ذات تو افتخار | |
| از ساکنان صف نعالند نه فلک | جایی که همت تو نشیند به صدر بار | |
| ایزد چو کرد تعبیه در چرخ نظم کون | دادش به مقتضای رضای تو اختیار | |
| تا رهنمای امر تو تعیین نکرد راه | اجرام را به چرخ معین نشد مدار | |
| از نعل دست و پا سمند تو زهره را | در ساعداست یا ره و در گوش گوشوار | |
| حفظ تو واجب است فلک را که داردت | از سد جهان خلاصه دوران به یادگار | |
| آنجا که باشد از تف خون تو یک اثر | کوه قوی نهاد به یک تف شود نزار |