| الاهی تا زمین باد و زمان باد | به حکمت هم زمین هم آسمان باد | |
| کمین جولانگه خورشید رایت | فضای باختر تا خاوران باد | |
| زمین مسندگه کمتر غلامت | بساط قیروان تا قیروان باد | |
| پناه ملک و ملت میرمیران | که امرت حکم فرمای جهان باد | |
| جناب و سده‌ی فرهنگ و بختت | ملاذ و ملجاء پیر و جوان باد | |
| حریم ساحت انصاف و عدلت | مقر و مأمن امن و امان باد | |
| به کاخ همتت اطباق افلاک | به جای پایه‌های نردبان باد | |
| ابد پیوند عمر دیر پایت | بقای جاودانی را ضمان باد | |
| به شکر نوبهار فیض عامت | چو سوسن برگها یکسر زبان باد | |
| به ذکر خیر فروردین لطفت | تمام غنچه‌های گل دهان باد | |
| گل فصل ربیع دولت تو | سپردار ریاحین از خزان باد | |
| تف کین تو با دمسری مهر | چو آتش در هوای مهر جان باد | |
| ریاضی کن شد از بخت تو سرسبز | درخت آن درفش کاویان باد | |
| زلال چشمه‌ی بخت بلندت | نهال انگیز جوی کهکشان باد | |
| در آن ایوان که بنشینی چو شاهان | گدایی منصب سلطان و خان باد | |
| به مسندگاه بی‌همتا نشینی | گدای کشورت خسرو نشان باد | |
| ز عالم گیر شاهان جهان بخش | غلام کمترت کشور ستان باد | |
| دیاری را که خواهد فتنه ویران | در او آثار قهرت قهرمان باد | |
| چو مرزی خواهد آبادانی از من | در او تأثیر لطفت مرزبان باد | |
| از آن سوی مکان وز لامکان هم | ز قدرت کاروان در کاروان باد |