| آنجا که نفس نامیه را تربیت کند | لطفش که ظل او همه جا فیض گستر است | |
| رویاند از زمین فنا سبزه‌ی بقا | آبی که چشمه‌اش دم شمشیر و خنجر است | |
| گر عرصه‌ی عبور فتد خیل مور را | آیینه‌ای که روشن از آن رای انور است | |
| اعمی ز هم جدا کند اندر اشعه‌اش | هر نقش پای مور که بر روی جوهر است | |
| ای کز درر فشانی ابر عطای تست | هر گوهری که در صدف بحر اخضر است | |
| درویشخانه‌ای که جهان داشت پیش از این | از بخشش تو رشک سرای توانگر است | |
| هر بیوه‌ای که چرخی و دوکی نهاده پیش | در شغل رشته تافتن عقد گوهر است | |
| در حجله‌ای که حفظ تو مشاطگی کند | ای کز تو نوعروس جهان غرق زیور است | |
| چون شبنمی که بر رخ غنچه‌ست حلیه بند | سیماب قطره زیور رخسار اخگر است | |
| از شرم خاطر تو که نازیست بی‌دخان | هرجا که شعله ایست رخش از عرق تر است | |
| عدل تو قاضیی است که پیوسته بهر عقد | در مجلس عروسی باز و کبوتر است | |
| گوی سپهر مجمره‌ی تست و اندر او | خورشید و ماه عنبر سوزان اخگر است | |
| دور بقاست مجمره گردان مجلست | روزش فروغ اخگر و شب دود مجمر است | |
| جان عدو چو حمله‌ی قهرت ز دور دید | با جسم گفت وعده به صحرای محشر است | |
| کی در مداد سر نهدش وصف ذات غیر | کلکی که در زلال مدیحت شناور است | |
| از لای منجلاب کجا می‌خورد فریب | آن ماهیی که جلوه گهش آب کوثر است | |
| احکام امر و نهی تو در انتفاع خلق | نایب مناب قول خدا و پیمبر است | |
| شکر حقوق وعد و وعید کلام تو | بر ذمه‌ی لسان مسلمان و کافر است | |
| ای آنکه بهر خدمت در گاه قدر تست | گر جنبش سپهر و گر سیر اختر است | |
| شاهی و چهار حد جهان پایتخت تست | اقطاع هفت چرخ ترا هفت کشور است |