| شغلی که مطمح نظر کیمیاگر است | تحصیل اتحاد صفات مس و زر است | |
| این فعل پر شکوه نیاید ز هر گروه | زان صنف خاص کاین عمل آید یکی خور است | |
| فرعی‌ست این عمل ز اصول کمال خور | وین اصل در جریده حکمت مقرر است | |
| در چشم ظاهر است بزرگ این عمل ولی | گر بنگری به دیده‌ی باطن محقر است | |
| عرض زر از جبلت مس سهل صنعتی‌ست | قلاب شهر نیز باین معرض اندر است | |
| از کیمیا مراد نه اینست نزد عقل | کن صنعت از قبیل عملهای دیگر است | |
| تحقیق اگر ز من شنوی اصل کیمیا | فیضی بود که در نظر شاه مضمر است | |
| فیضی که جان پاک کند جسم خاک را | کی با سرشت زیبق و گوگرد احمر است | |
| این فیض کامل از نظری می‌کند ظهور | کش چشم لطف و مرحمت شاه مظهر است | |
| شاهی که با مشاهده اعتبار او | هستی و نیستی دو گیتی برابر است | |
| ماهی که در معامله مهرش آفتاب | در ذروه‌ی کمال خود از ذره کمتر است | |
| یعنی غیاث دین محمد که درگهش | جای تفاخر سر خاقان و قیصر است | |
| اکسیر دولت ابدی در جناب اوست | دولت در آن سر است که بر خاک این در است | |
| طعنش رسد به ناصیه‌ی نور پاش مهر | آن جبهه کش سجود در او میسر است | |
| از شخص آفرینش و از پیکر وجود | در رتبه دیگران همه پایند و او سر است | |
| آنجا که بحث منزلت پا و سر کند | داند خرد کزین دو که لایق به افسر است | |
| در خدمت ستاره‌ی بخت بلند اوست | گر سعد اصغر است و گر سعد اکبر است | |
| با آب کرد آتش سوزان به عدل او | صلحی چنان که بط همه جا با سمندر است | |
| گر شیر در زمان بهار عدالتش | بیند رخ غزاله که از لاله احمر است | |
| از خوف تب کند که مبادا گمان برند | کن سرخی از تپانچه‌ی ظلم غضنفر است |