| بلبلی را که همین با گل بستان کار است | بی گلش دیدن گلزار عجب دشوار است | |
| غرض از بودن باغ است همین دیدن گل | ورنه هر شوره زمینی که بود پر خار است | |
| چمن و غیر چمن هر دو بر آن مرغ بلاست | که غم هجر گلی دارد و در آزار است | |
| خود چه فرق است از آن خار که بر چوب گل است | تا از آن خار که پرچین سر دیوار است | |
| زحمت خار بود راحت بلبل اما | نه بهر فصل در آن فصل که گل در بار است | |
| هر چه جز گل همه خار است چو بلبل نگرد | اندکی غیرت اگر خود بودش مسمار است | |
| گو خسک ریشه در آن دیده فرو بر که چو یار | پا از آنجا بکشد سیرگه اغیار است | |
| دارم از شش جهت آوازه حرمان در گوش | همچنان در ره امید دو چشمم چار است | |
| لن‌ترانی همه را دیده‌ی امید بدوخت | ارنی گوی همان منتظر دیدار است | |
| پرده‌ای نیست ولی تا که شود محرم راز | کار موقوف به فرمان دل دلدار است | |
| شرط عشق است که گر یار بگوید که مبین | چشم خود را نهی انگشت که امر از یار است | |
| هر که را جان به رضای دل یاریست گرو | صبر بر ترک تمنای خودش ناچار است | |
| آرزوها بزدا تا نگری جلوه حسن | که دل بیغرض آیینه بی‌زنگار است | |
| هست موقوف غرض رد و قبول و بد و نیک | ورنه خوبست گر اقبال و گر ادبار است | |
| جنس بازارچه‌ی عشق نباشد مطلب | دو بضاعت که یکی فخر و دگر یک عار است | |
| مشرک عشق بود بلهوس کام پرست | کمر دعوی عشقش به میان زنار است | |
| هست در مذهب ما کافر از آن مرتد به | که گهی قول وی اقرار و گهی انکاراست | |
| من یکی گویم و جاوید بدین اقرارم | مرتدی معنی انکار پس از اقرار است | |
| اله اله چو یکی مظهر آثار دو کون | کش متاع دو جهان ریزش یک ایثار است | |
| میرمیران که کمین رایتش از آیت شان | بهترین رکن فلک را پی استظهار است |