| ای سرخ گشته از تو به خون روی زرد ما | ما را ز درد کشته و غافل ز درد ما | |
| از تیغ بی ملاحظه‌ی آه ما بترس | اولیست اینکه کس نشود هم نبرد ما | |
| در آه ما نهفته خزان و بهار حسن | تأثیرهاست با نفس گرم و سرد ما | |
| رخش اینچنین متاز که پیش از تو دیگری | کردست اینچنین و ندیدست گرد ما | |
| سد لعب بلعجب شد و سد نقش بد نشست | تا ریختیم با تو، بد افتاد نرد ما | |
| وحشی گرفت خاطر ما از حریم دیر | رفتیم تا کجاست دگر آبخورد ما |