| ای بی‌هنر زمانه مرا پاک در نورد | وی کور دل سپهر مرا نیک برگرای | |
| ای روزگار هر شب و هر روز در بلا | ده چه ز محتنم کن و ده در ز غم گشای | |
| در آتش شکیبم چون گل فرو چکان | بر سنگ امتحانم چون زر بیازمای | |
| از بهر زخم گاه چو سیمم همی گداز | وز بهر حبس گاه چو مارم همی فسای | |
| ای اژدهای چرخ دلم بیشتر بخور | وی آسیای نحس تنم نیک‌تر بسای | |
| ای دیده‌ی سعادت تاری شو و مبین | و ای مادر امید سترون شو و مزای | |
| زین جمله باک نیست چو نومید نیستم | از عفو شاه عادل و از رحمت خدای | |
| مسعود سعد دشمن فضل است روزگار | این روزگار شیفته را فضل کم نمای | |
| شاید که باطلم نکند بی‌گنه فلک | کاندر جهان نیابد چون من ملک ستای |