| الا ای باد عنبر بوی مشکین | ندیم و مونس عشاق مسکین | |
| شفا و راحت هر دردمندی | دوا و چاره‌ی هر مستمندی | |
| علاج سینه‌ی دل خستگانی | مداوای به غم پیوستگانی | |
| تو آری نامه از یاران به یاران | تو سازی مرهم امیدواران | |
| انیس خاطر بیچارگانی | مفرح نامه‌ی آوارگانی | |
| حدیث درد دلها با تو گویند | کلید شادمانی از تو جویند | |
| ز روی مردمی وز راه یاری | دمی بازم رهان زین نوحه‌کاری | |
| سحرگاهی گذاری کن به جائی | به کوی مهربانی آشنائی | |
| بدان منزل که شیرین جانم آنجاست | دوای درد بیدرمانم آنجاست | |
| بدان رشگ بهشت جاودانی | که مسکن دارد آن جان جوانی | |
| قدم بر آستان دلستان نه | ز خاکش دیده‌ی جان را جلا ده | |
| به آزرم از جمالش پرده بردار | بنه در پیش او بر خاک رخسار | |
| سلام و بندگی‌های فراوان | از این مسکین بدان خورشید خوبان | |
| سلامی کز نسیمش جان فزاید | سلامی کز دمش دل برگشاید | |
| سلامی طیره‌ی مشگ تتاری | سلامی رشگ گلبرگ بهاری | |
| سلامی جانفزا چون وصل جانان | سلامی خوش چو خوی مهربانان | |
| سلامی کز وجودش عشق زاید | ز سر تا پای او بوی دل آید | |
| رسان ای خوش نسیم نوبهاری | حدیثم عرضه دار از روی یاری | |
| بگو میگوید آن سرگشته‌ی تو | اسیر عشق و هجران گشته‌ی تو | |
| ز سودای غمت دیوانه گشتم | به عشقت در جهان افسانه گشتم |