| خیالی بود و خوابی وصل یاران | شب مهتاب و فصل نوبهاران | |
| میان باغ و یار سرو بالا | خرامان بر کنار جویباران | |
| چمن میشد ز عکس عارض او | منور چون دل پرهیزکاران | |
| سر زلفش زباد نوبهاری | چو احوال پریشان روزگاران | |
| برفت آن نوبهار حسن و بگذاشت | دل و چشمم میان برق و باران | |
| خداوندا هنوزم هست امید | بده کام دل امیدواران | |
| همام از نوبهار و سبزه و گل | نمی‌یابد صفا بی‌روی یاران | |
| وهاران ده جانان دیر خوش نی | اوی امان مه دل با مه و هاران |