| ضمیر پاک آن مرغ سخن ساز | چو این افسانه کردم پیشش آغاز | |
| شد از حال دل پر دردم آگاه | چو آتش گشت و شد با باد همراه | |
| به خلوتگاه آن آرام جان رفت | باستادی ز هر چشمی نهان رفت | |
| باو از هر دری افسانه میگفت | حکایت خوب و استادانه میگفت | |
| ز من هر دم غمی تقریر میکرد | ز دریائی نمی تقریر میکرد | |
| چو رمزی زین حکایت یاد کردی | سمنبر زان سخن فریاد کردی | |
| بصنعت زین سخن دوری نمودی | بدو آئین مستوری نمودی |