| بهرام از برای سپاه تو دائما | ترتیب تیغ و جوشن و بر گستوان کند | |
| خورشید نوربخش جهانگیر شد از آنک | هر بامداد سجده‌ی آن آستان کند | |
| در بزم تو که مجمع شاهان عالمست | ناهید دستیاری خنیاگران کند | |
| منظور خلق دوش از آن شد هلال عید | کو بر فلک ز نعل سمندت نشان کند | |
| جود تو نام هر که به خاطر در آورد | رزق هزار ساله‌ی او را ضمان کند | |
| طبع عبید را که چو گنجیست شایگان | معذور دار قافیه گر شایگان کند | |
| بادا قران فتح و ظفر بر جناب تو | تا مهر نوربخش به اختر قران کند | |
| چندانت عمر باد که چرخ عطیه بخش | صد بار پیر گردی و بازت جوان کند |