پیوسته چشم شوخت ما را فکار دارد | آن ترک مست آخر با ما چکار دارد | |
با زلف بیقرارش دل مدتی قرین شد | این رسم بیقراری زو یادگار دارد | |
خرم کسی که با تو روزی به شب رساند | یا چون تو نازنینی شب در کنار دارد | |
رشگ آیدم همیشه بر حال آن سگی کو | بر خاک آستانت وقتی گذار دارد | |
با ما دمی نسازد وصلت به هیچ حالی | بیچاره آن که یاری ناسازگار دارد | |
شوریدگی و مستی فخر عبید باشد | نادان کسی بود کو زین فخر عار دارد |