| سیاه چرده بتم را نمک ز حد بگذشت | عتاب او چو جفای فلک ز حد بگذشت | |
| لطافت لب و دندان و مستی چشمش | چو می پرستی ما یک به یک ز حد بگذشت | |
| بلابه گفت که از حد گذشت جور رقیب | به طنز کفت که بی هیچ شک ز حد بگذشت | |
| بنوش باده‌ی صافی ز دست دلبر خویش | که بیوفائی چرخ و فلک ز حد بگذشت | |
| عبید را دل سنگینش امتحان کردند | عیار دوستیش بر محک ز حد بگذشت |