دیشب ای باد صبا گوئی که جائی بودهئی
|
|
پای بند چین زلف دلگشائی بودهئی
|
آشنایانرا ز بوی خویش مست افکندهئی
|
|
چون چمن پیرای باغ آشنائی بودهئی
|
دسته بند سنبل سروی سرائی کشتهئی
|
|
خاکروب ساحت بستانسرائی بودهئی
|
لاجرم پایت نمیآید ز شادی بر زمین
|
|
چون ندیم مجلس شادی فزائی بودهئی
|
نیک بیرون بردهئی راه از شکنج زلف او
|
|
چون شبی تا روز در تاریک جائی بودهئی
|
تا چه مرغی کاشیان جائی همایون جستهئی
|
|
گوئیا در سایهی پر همائی بودهئی
|
از غم یعقوب حالی هیچ یاد آوردهئی
|
|
چون همه شب همدم یوسف لقائی بودهئی
|
هیچ بوئی بردهئی کو در وفا و عهد کیست
|
|
تا عبیر آمیز بزم بیوفائی بودهئی
|
از دل گمگشتهی خواجو نشانی باز ده
|
|
چون غبار افشان زلف دلربائی بودهئی
|