برخیز که بنشیند فریاد ز هر سوئی | زان پیش که برخیزد صد فتنه ز هر کوئی | |
در باغ بتم باید کز پرده برون آید | ور نی به چه کار آید گل بی رخ گلروئی | |
آن موی میان کز مو بر موی کمر بندد | موئی و میان او فرقی نکند موئی | |
دل باز به جان آید کز وی خبری یابد | بلبل بفغان آید کز گل شنود بوئی | |
آن سرو خرامانم هر لحظه به چشم آید | انصاف چه خوش باشد سروی بلب جوئی | |
گر دست رسد خواجو برخیز چو سرمستان | با زلف چو چوگانش امروز بزن گوئی |