ای دل اگر دیو نی ملک سلیمان چکنی
|
|
با رخ آن جان جهان آرزوی جان چکنی
|
آن گل رخسار نگر نام گلستان چه بری
|
|
وان قد و رفتار نگر سرو خرامان چکنی
|
باده خور و شاد بزی انده گیتی چه خوری
|
|
حکمت یونان به طلب ملکت یونان چکنی
|
از سر هستی بگذر از سر مستی چه روی
|
|
دست بدار از سر و زر این همه دستان چکنی
|
در گذر از ظلمت دل غرق سیاهی چه شوی
|
|
واب خور از مشرب جان چشمهی حیوان چکنی
|
بیسببی ترک من ای ترک پریرخ چه دهی
|
|
بیگنهی قصد من ای خسرو خوبان چکنی
|
عارض گلگون بنما دم ز گلستان چه زنی
|
|
سنبل مشکین بگشا دستهی ریحان چکنی
|
گر نزنی بر صف دل خنجر مژگان چه کشی
|
|
ور نشوی قلب شکن بر سر میدان چکنی
|
کوی تو شد قبلهی جان روی به بطحا چه نهی
|
|
روی تو شد کعبهی دل قطع بیابان چکنی
|
گر تو نی رنج روان خون ضعیفان چه خوری
|
|
ور تو نی گنج روان در دل ویران چکنی
|
چون همه جمعیت من در سر سودای تو شد
|
|
کار دلم همچو سر زلف پریشان چکنی
|
خیز و در میکده زن خیمه بصحرا چه زنی
|
|
نغمهی خواجو بشنو مرغ خوشالحان چکنی
|