در باز جان گر آرزوی جان طلب کنی
|
|
بگذر ز سر اگر سر و سامان طلب کنی
|
در تنگنای کفر فرو ماندهئی هنوز
|
|
وانگه فضای عالم ایمان طلب کنی
|
زخمی نخوردی از چه کنی مرهم التماس
|
|
دردی نیافتی ز چه درمان طلب کنی
|
در مرتبت بپایهی دربان نمیرسی
|
|
وین طرفهتر که ملکت سلطان طلب کنی
|
خرمن بباد بر دهی از بهر گندمی
|
|
وینم عجب که روضهی رضوان طلب کنی
|
یکشب بکنج کلبهی احزان نکرده روز
|
|
از باد بوی یوسف کنعان طلب کنی
|
هر چوب کان ز دست شبانی در اوفتد
|
|
زان معجزات موسی عمران طلب کنی
|
آئی بدیر و روی بگردانی از حرم
|
|
و انفاس عیسی از دم رهبان طلب کنی
|
همچون خضر ز تیرگی نفس در گذر
|
|
گر زانکه آب چشمهی حیوان طلب کنی
|
خواجو چو وصل یار پریچهره یافتی
|
|
دیوی مگر که ملک سلیمان طلب کنی
|