| به سر ماه فکنده طیلسانی | در سرو کشیده پرنیانی | |
| بر چشمه‌ی آفتاب بسته | از عنبر سوده سایبانی | |
| رخساره فراز سرو سیمین | مانند شکفته گلستانی | |
| حوری و چو کوثرش عقیقی | سروی و چو غنچه‌اش دهانی | |
| نی حور بعینه‌ی بهشتی | نی سرو براستی روانی | |
| دیدم چو هزار خرمن گل | وقت سحرش ببوستانی | |
| گفتم نظری کن ای جهانرا | جانی و ز دلبری جهانی | |
| همچون تن من همای عشقت | نادیده شکسته استخوانی | |
| جز ناله و سایه‌ام درین راه | نی همنفسی نه همعنانی | |
| آخر بشنو حدیث خواجو | کز عشق تو گشت داستانی |