بادهی گلگون مرا و طلعت سلمی
|
|
شربت کوثر ترا و جنت اعلی
|
صحبت شیرین طلب نه حشمت خسرو
|
|
مهر نگارین گزین نه ملکت کسری
|
دیو بود طالب نگین سلیمان
|
|
طفل بود در هوای صورت مانی
|
چند کنی دعوتم بتقوی و توبه
|
|
خیز که ما کردهایم توبه ز تقوی
|
از سرمستی کشیدهایم چو مجنون
|
|
رشتهی جان در طناب خیمهی لیلی
|
زلف کژش بین فتاده بر رخ زیبا
|
|
راست چو ثعبان نهاده در کف موسی
|
عقل تصور نمیکند که توان دید
|
|
صورت خوبش مگر بدیده معنی
|
موسی جان بر فراز طور محبت
|
|
دیده ز رویش فروغ نور تجلی
|
بوی عبیرست یا نسیم بهاران
|
|
باغ بهشتست یا منازل سلمی
|
یاد بود چون تو در محاوره آئی
|
|
با لب لعلت حکایت دم عیسی
|
راه ندارد بکوی وصل تو خواجو
|
|
دست گدایان کجا رسد بتمنی
|