ای آفتاب رویت در اوج دلفروزی
|
|
وی تیر چشم مستت در عین دیده دوزی
|
در چنگ آرزویت سوزم چو عود و سازم
|
|
چون چنگم ار بسازی چون عودم ار بسوزی
|
رفتیم و روز وصلت روزی نبود ما را
|
|
یا رب شب جدائی کس را مباد روزی
|
ای شمع جمع مستان بخرام در شبستان
|
|
تا بزم میپرستان از چهره بر فروزی
|
گفتی شبی که وصلم هم روزی تو باشد
|
|
ای روز وصل جانان آخر کدام روزی
|
در نیم شب برآید صبح جهان فروم
|
|
گر نیم شب در آید خورشید نیم ورزی
|
گل گر چه از لطافت بستان فروز باشد
|
|
نبود چو آن سمنبر در بوستان فروزی
|
خواجو بچشم معنی کی نقش یار بینی
|
|
تا چشم نقش بین را ز اغیار بر ندوزی
|