ای از شب قمرسا بر مه نقاب بسته
|
|
پیوسته طاق خضرا برآفتاب بسته
|
از قیر طیلسانی بر مشتری کشیده
|
|
بر مهر سایبانی از مشک ناب بسته
|
جعد تو هندوانرا بر دل کمین گشوده
|
|
چشم تو جادوانرا بر دیده خواب بسته
|
اشک محیط سیلم خون از فرات رانده
|
|
و آه سهیل سوزم ره بر شهاب بسته
|
از روی لاله رنگم بازار گل شکسته
|
|
وز لعل باده رنگت کار شراب بسته
|
زلفت بدلگشائی از دل گره گشوده
|
|
خطت بنقشبندی نقشی برآب بسته
|
آن سرکشان هندو وان هندوان جادو
|
|
راه خطا گشاده چشم صواب بسته
|
ساغر ز شوق لعلت جانش بلب رسیده
|
|
وز شرم آبرویت آتش نقاب بسته
|
خواجو بپرده سوزی نای رباب خسته
|
|
مطرب به پرده سازی زخم رباب بسته
|