ای شام زلفت بتخانهی چین
|
|
مشک سیاهت بر لاله پرچین
|
بزم از عقیقت پر شهد و شکر
|
|
وایوان ز رویت پرماه و پروین
|
شمع شبستان بنشست برخیز
|
|
و آشوب مستان برخاست بنشین
|
سنبل برانداز از طرف بستان
|
|
ریحان برافشان از برگ نسرین
|
دلها ربایند اما نه چندان
|
|
دستان نمایند اما نه چندین
|
جز عشق دلبر مگزین که خوشتر
|
|
از ملک کسری مهر نگارین
|
مجنون نبوید جز عطر لیلی
|
|
خسرو نجوید جز لعل شیرین
|
ویس ار ز رامین بیزار گردد
|
|
گل خار گردد در چشم رامین
|
بینم نشسته سروی در ایوان
|
|
یا مست خفته شمعی ببالین
|
یار از چه گردد با دوست دشمن
|
|
مهر از چه باشد با ذره در کین
|
خواجو چه خواهی اورنگ شاهی
|
|
گلچهر خود را بنگر خورآئین
|