خیز و در بحر عدم غوطه خور و ما را بین
|
|
چشم موج افکن ما بنگر و دریا را بین
|
اگر از عالم معنی خبری یافتهئی
|
|
برگشا دیده و آن صورت زیبا را بین
|
چه زنی تیغ ملامت من جان افشانرا
|
|
عیب وامق مکن و طلعت عذرا را بین
|
حلقهی زلف چو زنجیر پریرویان گیر
|
|
زیر هر موی دلی واله و شیدا را بین
|
باغبان گر ز فغان منع کند بلبل را
|
|
گو نظر باز کن و لاله حمرا را بین
|
ای سراپرده بدستان زده بر ملک فنا
|
|
علم از قاف بقا برکش و عنقا را بین
|
گر بدل قائل آن سر و سهی بالائی
|
|
سر برآر از فلک و عالم بالا را بین
|
چون درین دیر مصور شدهئی نقش پرست
|
|
شکل رهبان چکنی نقش مسیحا را بین
|
دفتر شعر چه بینی دل خواجو بنگر
|
|
سخن سحر چه گوئی ید بیضا را بین
|