به عقل کی متصور شود فنون جنون
|
|
که عقل عین جنونست والجنون فنون
|
ز عقل بگذر و مجنون زلف لیلی شو
|
|
که کل عقل عقیلهست و عقل کل جنون
|
بنور مهر بیارا درون منظر دل
|
|
که کس برون نبرد ره مگر بنور درون
|
جنون نتیجهی عشقست و عقل عین خیال
|
|
ولی خیال نماید بعین عقل جنون
|
بعقل کاشف اسرار عشق نتوان شد
|
|
که عقل را بجز از عشق نیست راهنمون
|
در آن مقام که احرام عشق میبندند
|
|
بب دیده طهارت کنند و غسل بخون
|
شدست این دل مهموز ناقصم با مهر
|
|
مثال زلف لفیف پریرخان مقرون
|
چو من بمیرم اگر ابر را حیا باشد
|
|
بجای آب کند خاک من بخون معجون
|
حیات چیست بقائی فنا درو مضمر
|
|
ممات چیست فنائی بقا درو مضمون
|
اگر جمال تو بینم کدام هوش و قرار
|
|
و راز تو هجر گزینم کدام صبر و سکون
|
چه نیکبخت کسی کو غلام روی تو شد
|
|
مبارک آنکه دهد دل بطلعت میمون
|
اگر بروی تو هر روز مهرم افزونست
|
|
نشاط دل نبود جز بمهر روز افزون
|
محققت نشود سرکاف و نون خواجو
|
|
مگر ز زلف چو کاف و خط سیاه چو نون
|