تا چند دم از گل زنی ای باد بهاران
|
|
گل را چه محل پیش رخ لاله عذاران
|
هر یار که دور از رخ یاران بدهد جان
|
|
از دل نرود تا ابدش حسرت یاران
|
منعم مکن از صحبت احباب که بلبل
|
|
تا جان بودش باز نیاید ز بهاران
|
گر صید بتان شد دل من عیب مگیرید
|
|
آهو چه کند در نظر شیر شکاران
|
در بحر غم از سیل سرشکم نبود غم
|
|
کانرا که بود خرقه چه اندیشه ز باران
|
تا تاج سر از نعل سم رخش تو سازیم
|
|
یک راه عنان رنجه کن ای شاه سواران
|
گر نقش نگارین تو بینند ز حیرت
|
|
از دست بیفتد قلم نقش نگاران
|
از لعل تو دل بر نکنم زانکه بمستی
|
|
جز باده نباشد طلب باده گساران
|
خواجو چکنی ناله که پیش گل صد برگ
|
|
باشد بسحر باد هوا بانگ هزاران
|