| ببوستان می گل بوی لاله گون مستان | مگر ز دست سمن عارضان پردستان | |
| جهان ز عمر تو چون داد خویش می گیرد | تو نیز کام دل از لذت جهان بستان | |
| کنونکه فصل بهاران رسید و موسم گل | خوشا نواحی یزد و نسیم اهرستان | |
| چه نکهتست مگر بوی دوستانست این | چه منزلست مگر طرف بوستانست آن | |
| منم جدا شده از یار و منقطع ز دیار | چو بلبلان چمن دور مانده از بستان | |
| سفر گزیدم و بسیار خون دل خوردم | چودر مصیبت سهراب رستم دستان | |
| باختیار کسی هرگز اختیار کند | جرون و تشنگی و باد گرم و تابستان | |
| مکن ملامت خواجو که عاقلان نکنند | ز بیم حکم قضا اعتراض برمستان |