درد دل خویش با که گویم | داد دل خویش از که جویم | |
چون چهره بخون دیده شستم | دست از دل خسته چون نشویم | |
کر گشت فلک ز های هایم | پرگشت جهان ز های و هویم | |
دادم بهوای روی او دل | تا دیده چه آورد برویم | |
از ناله نحیفتر ز نالم | وز مویه ضعیفتر ز مویم | |
تا چند ز دور چرخ نالم | تا کی ز غم زمانه مویم | |
با تست مقیم گفت و گویم | وز تست مدام جست و جویم | |
از حسن تو هیچ کم نگردد | گر زانکه نظر کنی بسویم | |
بگذار که شکرت ببوسم | پیش آی که عنبرت ببویم | |
تا چند زنی مرا بچوگان | آخر نه من شکسته گویم | |
در کوزه چو می نماند خواجو | یک کاسه بیاور از سبویم |