باز چون بلبل بصد دستان ببستان آمدیم
|
|
باز چون مرغان شبگیری خوش الحان آمدیم
|
گر بدامن دوستان گل میبرند از بوستان
|
|
ما بکام دوستان با گل ببستان آمدیم
|
آستین افشان برون رفتیم چون سرو از چمن
|
|
دوستان دستی که دیگر پای کوبان آمدیم
|
همچو گل یک سال اگر کردیم غربت اختیار
|
|
مژده بلبل را که دیگر با گلستان آمدیم
|
از میان بوستان چو بید اگر لرزان شدیم
|
|
بر کنار چشمه چون سرو خرامان آمدیم
|
چشم روشن گشتهایم اکنون که بعد از مدتی
|
|
از چه کنعان بسوی ماه کنعان آمدیم
|
جان ما گر ما برفتیم از سر پیمان نرفت
|
|
ساقیا پیمانه ده چون ما به پیمان آمدیم
|
گر پریشان رفتهایم اکنون تو خاطر جمع دار
|
|
کاین زمان بر بوی آن زلف پریشان آمدیم
|
صبر در کرمان بسی کردیم خواجو وز وطن
|
|
رخت بر بستیم و دیگر سوی کرمان آمدیم
|