| گر من خمار خود ز لب یار بشکنم | بازار کارخانه‌ی اسرار بشکنم | |
| بر بام هفت قلعه‌ی گردون علم زنم | دندان چرخ سرکش خونخوار بشکنم | |
| در هم کشم طناب سراپرده کبود | بند و طلسم گنبد دوار بشکنم | |
| منجوق چتر خسرو سیاره بفکنم | قلب سپاه کوکب سیار بشکنم | |
| گر پای ازین دوایر کحلی برون نهم | چون نقطه پایدارم و پرگار بشکنم | |
| بر اوج این نشیمن سبز آشیان پرم | نسرین چرخ را پر و منقار بشکنم | |
| بفروزم از چراغ روان شمع عشق را | ناموس این حدیقه‌ی انوار بشکنم | |
| تا کی طریق توبه و سالوس و معرفت | جامی بده که توبه بیکبار بشکنم | |
| خواجو بیا که نیم شب از بهر جرعه‌ئی | زنجیر و قفل خانه خمار بشکنم |