| خوشا به مجلس شوریدگان درد آشام | بیاد لعل لبش نوش کرده جام مدام | |
| چنین شنیده‌ام از مفتی مسائل عشق | که مرد پخته نگردد مگر ز باده خام | |
| جفا و نکبت ایام چون ز حد بگذشت | بیار باده که چون باد می‌رود ایام | |
| خیال زلف و رخت گر معاونت نکند | چگونه شام بصبح آورند و صبح بشام | |
| مرا ز لوح وجود این دو حرف موجودست | دل شکسته چو جیم و قد خمیده چو لام | |
| اگر ببام برآیی که فرق داند کرد | که طلعت تو کدامست و آفتاب کدام | |
| دمی ز وصل تو گفتم مگر به کام رسم | دمم بکام فرو رفت و برنیامد کام | |
| براه بادیه هر کس که خون نکرد حلال | حرام باد مرا و را وصال بیت حرام | |
| اگر بکنیت خواجو رسی قلم درکش | که ننگ باشد ار از عاشقان برآید نام |