ای غم عشق تو آتش زده در خرمن دل
|
|
وآتش هجر جگر سوز تو دود افکن دل
|
چشمهی نوش گهر پوش لبت چشمهی جان
|
|
حلقهی زلف شکن بر شکنت معدن دل
|
گر کنی قصد دلم دست من و دامن تو
|
|
ور کند ترک تو دل دست من و دامن دل
|
جانم از دست دل ار غرقهی خون جگرست
|
|
خون جان من دلسوخته در گردن دل
|
پرتو روی تو شد شمع شبستان دلم
|
|
تا شبستان سر زلف تو شد مسکن دل
|
بده آن آب چو آتش که بجوش آمده است
|
|
ز آتش روی دل افروز تو خون در تن دل
|
چاره با ناوک چشمت سپر انداختنست
|
|
ورنه تیر مژهات بگذرد از جوشن دل
|
دل شیدا همه پیرامن سودا گردد
|
|
و اهل دلرا غم سودای تو پیرامن دل
|
آتشی در دل خواجوست که از شعلهی اوست
|
|
دود آهی که برون میرود از روزن دل
|