زهی زلفت شکسته نرخ سنبل
|
|
گلستان رخت خندیده برگل
|
رسانده خط بیاقوت تو ریحان
|
|
کشیده سر ز کافور تو سنبل
|
عروسی را که او صاحب جمالست
|
|
چه دریابد گرش نبود تحمل
|
چو ریش خستگانرا مرهم از تست
|
|
مکن در کار مسکینان تغافل
|
اگر گل را نباشد برگ پیوند
|
|
چه سود از نالهی شبگیر بلبل
|
بجانت کانکه برجان دارم از غم
|
|
نباشد کوه سنگین را تحمل
|
اگر عمر منی ایشب برو زود
|
|
وگر جزو منی ای غم برو کل
|
چو از زلفش بدین روز اوفتادم
|
|
تو نیز ای شب مکن بر من تطاول
|
خوشا آن بزم روحانی که هر دم
|
|
کند مستی ببادامش تنقل
|
منه عود ای بت خوش نغمه از چنگ
|
|
که ساغر بانگ میدارد که غلغل
|
بزن مطرب که مستان صبوحی
|
|
ز می مستند و خواجو از تامل
|