گشت معلوم کنون قیمت ایام وصال
|
|
که وصالت متصور نشود جز بخیال
|
گر میسر نشود با توام امکان وصول
|
|
نیست ممکن که فراموش کنم عهد وصال
|
هر سحر چاک زنم دامن جانرا چون صبح
|
|
تا گریبان تو شد مطلع خورشید جمال
|
هست چون خال سیاه تو مرا روز سپید
|
|
گشت چون زلف تو آشفته مرا صورت حال
|
شکرت شور جهانی و جهانی مشتاق
|
|
عالمی تشنه و عالم همه پرآب زلال
|
تا نگوئی که حرامست مرا بیتو نظر
|
|
که حرامست نظر بیتو و می با توحلال
|
تنم از شوق جمالت شده از مویه چو موی
|
|
دلم از درد فراقت شده از ناله چو نال
|
قامتم نون و دل از غم شده چون حلقهی میم
|
|
لیک برحال دلم جیم سر زلف تو دال
|
نه بحالم نظری میکنی ای نرگس چشم
|
|
نه ز حالم خبری میدهی ای مشکین خال
|
مهر من برمه رویت نپذیرد نقصان
|
|
مهر را گرچه میسر نشود دفع زوال
|
عیش من بی لب شیرین تو تلخست ولیک
|
|
تو ملولی و مرا هست ز غیر تو ملال
|
ظاهر آنست که از خود برود بلبل مست
|
|
چو نسیم چمن آرد نفس باد شمال
|
خوش بود نالهی عشاق بهنگام صبوح
|
|
خواجو ار عاشقی از پردهی عشاق بنال
|