باز برافراختیم رایت سلطان عشق
|
|
بار دگر تاختیم بر سر میدان عشق
|
ملک جهان کردهایم وقف سر کوی یار
|
|
گوی دل افکندهایم در خم چوگان عشق
|
از سرمستی کشیم گرده رهبان دیر
|
|
بر درهستی زنیم نوبت سلطان عشق
|
جان چه بود تا کنیم در ره عشقش نثار
|
|
پای ملخ چون بریم نزد سلیمان عشق
|
عقل درین دیر کیست مست شراب الست
|
|
روح در این باغ چیست بلبل بستان عشق
|
جان که بود تشنهئی برلب آب حیات
|
|
دل چه بود حلقهئی بر در زندان عشق
|
سر نکشد از کمند بستهی زنجیر مهر
|
|
باز نگردد به تیر خستهی پیکان عشق
|
سیر نگردد به بحر تشنهی دریای وصل
|
|
روی نتابد ز سیل غرقهی طوفان عشق
|
چون بقیامت برم حسرت رخسار دوست
|
|
بر دمد از خاک من لالهی نعمان عشق
|
صد ره اگر دست مرگ چاک زند دامنم
|
|
بار دگر بر زنم سر ز گریبان عشق
|
کی بنهایت رسد راهروانرا سلوک
|
|
زانکه ندارد کنار راه بیابان عشق
|
مرغ سحرخوان دل نعره برآرد ز شوق
|
|
چون بمشامش رسد بوی گلستان عشق
|
گر چو قلم تیغ تیز بر سر خواجو نهند
|
|
سر نتواند کشید از خط فرمان عشق
|