ای دل مکن انکار و از این کار میندیش
|
|
ور زانکه در این کاری از انکار میندیش
|
در کام نهنگان شو و کامی بکف آور
|
|
چون یار بدست آید از اغیار میندیش
|
با شوق حرم سرمکش از تیغ حرامی
|
|
وز بادیه و وادی خونخوار میندیش
|
مارست غم عشقش و او گنج لطافت
|
|
گنجت چو بدست اوفتد از مار میندیش
|
گر زانکه توئی نقطهی پرگار محبت
|
|
از نقطه برون آی و ز پرگار میندیش
|
چون دست دهد پرتو انوار تجلی
|
|
از نور مبرا شود و از نار میندیش
|
در عشق چو قربان شوی از کیش برون آی
|
|
ور لاف انا الحق زنی از دار میندیش
|
گر جان طلبد یار دل یار بدست آر
|
|
چون سر بشد از دست ز دستار میندیش
|
خواجو اگرت سر برود در سر این کار
|
|
انکار مکن وز غم این کار میندیش
|