ای دلم را شکر جانپرورت چون جان عزیز
|
|
خاک پایت همچو آب چشمهی حیوان عزیز
|
عیب نبود گر ترنج از دست نشناسم که نیست
|
|
در همه مصرم کسی چون یوسف کنعان عزیز
|
یک زمان آخر چو مهمان توام خوارم مکن
|
|
زانکه باشد پیش ارباب کرم مهمان عزیز
|
خستگان زندهدل دانند قدر درد عشق
|
|
پیش صاحب درد باشد دارو و درمان عزیز
|
گر من بیچاره نزدیک تو خوارم چاه نیست
|
|
دور نبود گر ندارد بنده را سلطان عزیز
|
آب چشم و رنگ روی ما ندارد قیمتی
|
|
زانکه نبود گوهر اندر بحر و زر در کان عزیز
|
زلف کافر کیش او ایمان من بر باد داد
|
|
ای عزیزان پیش کافر کی بود ایمان عزیز
|
گر ترا خواجو نباشد آبروئی در جهان
|
|
عیب نبود زانکه نبود گنج در ویران عزیز
|
بر سر میدان عشقش جهان برافشان مردوار
|
|
قلب دشمن نشکند آنرا که باشد جان عزیز
|