با عقیق لب او لعل بدخشان کم گیر
|
|
با گل عارض او لالهی نعمان کم گیر
|
سخن سرکشی سرو سهی بیش مگوی
|
|
قد یارم نگر و سرو خرامان کم گیر
|
با وجود لب لعل و خط مشگ آسایش
|
|
یاد ظلمت مکن و چشمهی حیوان کم گیر
|
شب تاریک اگرت وصل میسر گردد
|
|
با رخش چشمهی خورشید درخشان کم گیر
|
میلت ار جز بتماشای گلستان نکشد
|
|
در جمالش نگر و طرف گلستان کم گیر
|
غمزهاش بین و دگر شوخی عبهر کم گوی
|
|
خط سبزش نگر و سبزهی بستان کم گیر
|
وصل آن حور پریچهره گرت دست دهد
|
|
نام جنت مبر وملک سلیمان کم گیر
|
گوش بر قول مغنی کن و برطرف چمن
|
|
صبحدم نغمهی مرغان خوش الحان کم گیر
|
خواجو این منزل ویرانه به اندازهی تست
|
|
از اقالیم جهان خطهی کرمان کم گیر
|